Usługi

TERAPIA LOGOPEDYCZNA

W zakresie usług logopedycznych oferujemy kompleksową diagnozę, terapię oraz konsultacje w obszarze profilaktyki i wczesnej interwencji logopedycznej.

• diagnoza i terapia logopedyczna wad wymowy w dyslalii, m.in. seplenienie, rotacyzm, kappacyzm, gammacyzm, mowa bezdźwięczna,
• diagnoza i terapia opóźnionego rozwoju mowy ORM,
• diagnoza i terapia zaburzeń mowy i komunikacji (m.in. w spektrum autyzmu, afazji, zespół Downa)
• konsultacje z zakresu profilaktyki i wczesnej interwencji logopedycznej,
• ocena skróconego wędzidełka podjęzykowego

Terapia logopedyczna zawsze prowadzona jest podczas indywidualnych spotkań, a pierwsza wizyta poświęcona jest diagnozie logopedycznej, na którą składa się:

• wywiad z rodzicem/opiekunem,
• obserwacja zachowań werbalnych i niewerbalnych dziecka,
• badanie stanu i sprawności aparatu artykulacyjnego,
• orientacyjne badanie słuchu,
• badanie funkcji połykania i oddychania,
• badanie słuchu fonematycznego,
• badanie pamięci słuchowej,
• sprawdzenie kompetencji komunikacyjnych i językowych,
• omówienie wyników oraz przedstawienie planu terapeutycznego.

Terapię i program terapeutyczny zawsze dostosowujemy do indywidualnych potrzeb i predyspozycji dziecka.

TERAPIA NEUROLOGOPEDYCZNA

Diagnoza i terapia neurologopedyczna obejmuje zaburzenia mowy i komunikacji pochodzenia neurologicznego, spowodowanymi uszkodzeniami i dysfunkcjami ośrodkowego lub/i obwodowego układu nerwowego.

Terapia neurologopedyczna kierowana jest do dzieci i młodzieży:

• z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego OUN
• z afazją, alalią, dyzartrią, SLI, niedokształceniem mowy typu korowego
• z niedokształceniem mowy na tle zaburzeń rozwojowych, np. spektrum autyzmu
• z opóźnionym rozwojem mowy ORM
• z dysfagią (zaburzenia połykania)
• z niepełnosprawnością intelektualną (także towarzyszącą różnego rodzaju zespołom genetycznym)
• z niedokształceniem mowy na tle niedosłuchu
• z jąkaniem, giełkotem
• z mutyzmem

Na pierwszą wizytę z neurologopedą warto zabrać książeczkę zdrowia dziecka, dokumentację medyczną oraz opinie innych specjalistów.

TERAPIA PEDAGOGICZNA

TERAPIA MIOFUNKCJONALNA

Zaburzenia miofunkcjonalne to zaburzenia funkcji mięśni – ust, twarzy, ale również mięśni grzbietu i brzucha. Przy prawidłowym napięciu mięśniowym język powinien samodzielnie (bez udziału innych mięśni na zasadzie kompensacji) transportować ślinę i pożywienie. Zaburzenia miofunkcjonalne dotyczą przede wszystkim nieprawidłowego połykania nie tylko u dzieci, ale i dorosłych. Nieprawidłowe połykanie oraz nieprawidłowa pozycja spoczynkowa języka wpływa na niewłaściwe oddychanie, trudności w prawidłowej artykulacji, na problemy w leczeniu ortodontycznym. Terapia miofunkcjonalna prowadzi do wyrównania napięcia mięśniowego języka i warg podczas połykania.

Dla kogo terapia miofunkcjonalna?

Dla osób, u których obserwuje się:

• oddychanie przez otwartą buzię, często otwarte wargi (wpływa to na skrócenie górnej wargi, zaczerwienienie i wywinięcie na zewnątrz wargi dolnej)
• nieprawidłowe połykanie i nieprawidłową pozycję spoczynkową języka (w ciągu dnia połykamy od 1000 do 2000 razy. Przy każdym połykaniu napieramy językiem na zęby z siłą od 1 do 2 kg, co daje nam sumę nieprawidłowego nacisku ok. 4 ton w ciągu 24 godzin!)
• nieprawidłowy zgryz, noszenie aparatu ortodontycznego (zakończenie leczenia ortodontycznego bez umiejętności prawidłowego połykania skutkuje najczęściej powrotem wady zgryzu)
• niewyraźną mowę
• problemy z prawidłową artykulacją głosek s, sz (m.in. wsuwanie języka między zęby)
• nadmierne ślinienie się, ślinę w kącikach ust
• chrapanie
• problemy z postawą
• osłabioną mimikę twarzy

Na czym polega terapia miofunkcjonalna?

Terapia miofunkcjonalna polega na wykonywaniu przez pacjenta specjalnie przygotowanych ćwiczeń języka, warg i całego ciała w celu uzyskania odpowiedniej pozycji spoczynkowej języka i warg, a co za tym prawidłowego połykania, oddychania i mówienia. Czas terapii jest indywidualny, uzależniony od stopnia zaburzenia oraz zaangażowania pacjenta. 

TERAPIA RĘKI

Mechanizm działania ręki jest bardzo skomplikowany i uzależniony od sprawnego funkcjonowania poszczególnych jej elementów będących w ścisłym związku z układem nerwowym.

Ręka, odpowiedzialna jest za wiele funkcji. Początkowo bierze udział w poznawaniu świata, pomaga w lokomocji, a w dalszym rozwoju wykonuje bardzo precyzyjne i skomplikowane ruchy decydujące o prawidłowym funkcjonowaniu człowieka w społeczeństwie. Wszystkie te aspekty pokazują dlaczego jej prawidłowe działanie jest tak ważne.

Zaburzenia motoryki małej jest ściśle związana z procesem rozwoju mowy u dziecka. Jak to możliwe? Stymulacja dłoni bowiem pośrednio wpływa na ośrodek ruchowy mowy, który umiejscowiony jest w płacie czołowym. Oznacza to, że w przypadku zaobserwowania u swojej pociechy zaburzeń natury logopedycznej, warto rozważyć zabranie jej na terapię ręki.

Ćwiczenia podczas terapii ręki mają za zadanie rozwinąć sprawność ruchową dłoni dziecka, umiejętność chwytu oraz koordynację obu dłoni, niezbędną do wykonywania wielu czynności w codziennych zadaniach. Istotne jest również dostarczenie podczas terapii bodźców proprioceptywnych (tzw. czucie głębokie, czyli odbiór przez receptory zlokalizowane w mięśniach i stawach bodźców związanych z uciskiem, rozciągnięciem, wibracją, ustawieniem i ruchem części ciała wobec siebie) oraz różnorodnych wrażeń dotykowych, umożliwiających poznawanie różnych kształtów, struktur i faktur materiałów oraz ich rozróżniania. 

Dla kogo terapia ręki?

Dla tych dzieci które,

• niechętnie i z oporem podejmują czynności manualne jak: malowanie, rysowanie, lepienie z plasteliny czy układanie drobnych przedmiotów,
• mają problemy z nauką czynności samoobsługowych (ubieranie, zapinanie guzików, wiązanie sznurowadeł, picie z kubka),
• mają trudności z wykonywaniem działań wymagających dużej precyzji a także problemy z koordynacją obu rąk podczas czynności manipulacyjnych,
• mają obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe w obrębie kończyny górnej i obręczy barkowej,
• mają nieprawidłową postawę ciała,
• mają zaburzenia koordynacji wzrokowo – ruchowej oraz problemy z koordynacją ruchową,
• wykazują potrzebę zdecydowanego i mocnego ucisku poprzez siadanie na własnych dłoniach, bardzo mocno zaciskają ręce na przedmiotach, mocno naciskają kredki,
• nie lubią dotykać nowych i różnorodnych faktur,
• mają duże trudności z dostosowaniem siły do określonego zadania ruchowego a szybkość ich ruchów nie jest dostosowana do zadania,
• mają trudności z planowaniem ruchowym i uczeniem się nowych czynności manualnych, manipulacyjnych,
• mają problemy grafomotoryczne na wczesnym etapie wczesnoszkolnym.

Symultaniczno – Sekwencyjna Nauka Czytania®

Głównym założeniem terapii pedagogicznej jest stymulacja ogólnego rozwoju umysłowego, psychicznego, emocjonalnego i poznawczego dziecka. 

W procesie terapii pedagogicznej terapeuta zwraca szczególna uwagę na usprawnianie u dziecka:

• percepcji wzrokowej i słuchowej, 
• koordynacji wzrokowo-ruchowej, 
• pamięci wzrokowej i słuchowej, 
• sprawności ruchowej zarówno w obrębie motoryki małej – sprawności ręki, jak i motoryki dużej, dotyczącej całego ciała, 
• usprawniania grafomotorycznego, 
• ćwiczenia koncentracji uwagi i orientacji w przestrzeni.

Terapia ma na celu eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich negatywnych konsekwencji.

Terapia pedagogiczna stosowana jest najczęściej u dzieci w wieku szkolnym, które przejawiają trudności w nauce czytania, pisania i liczenia (w tym dzieci posiadające już stwierdzone ryzyko dysleksji, dysgrafii, dysortografii czy dyskalkulii). 

Jest ona przeznaczona również dla dzieci u których zauważono jakiekolwiek nieprawidłowości w rozwoju, nauce lub zachowaniu (nieharmonijny rozwój, zaburzenia koncentracji, obniżona sprawności manualna, zaburzona koordynacja wzrokowo-słuchowo-ruchowa).

Odpowiednie zorganizowanie zajęć i dobór właściwych metod i technik pracy dostosowanych do indywidualnych możliwości dziecka daje dziecku szansę na osiągnięcie sukcesu w dotychczas nieosiągalnych czynnościach. 

Dzieci w czasie terapii wzmacniane pozytywnie mogą pozbyć się lęków, niechęci do podejmowania działań oraz nabyć pewność siebie. Zachodzące zmiany w dużym stopniu wpływają pozytywnie na dziecko.

Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania® to metoda czytania sylabami i jeden z elementów terapeutycznych Metody Krakowskiej®. Opiera się ona na wiedzy na temat funkcjonowania ludzkiego mózgu. Twórczynią Symultaniczno-Sekwencyjnej Nauki Czytania® jest prof. Jagoda Cieszyńska.

Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania® opiera się na najnowszych badaniach neuropsychologicznych, a także na wieloletniej praktyce terapeutycznej prof. Jagody Cieszyńskiej. Nazwa metody odnosi się wprost do organizacji funkcji językowych mózgu.

Wykorzystuje zarówno mechanizmy symultaniczne, czyli globalne, całościowe, którymi zajmuje się prawa półkula, jak i sekwencyjne, linearne, za które odpowiada półkula lewa.

Nauka czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną odbywa się w trzech etapach, takich samych jak podczas nabywania systemu językowego przez dziecko – powtarzania, rozumienia oraz nazywania. W pierwszym etapie dziecko powtarza odczytywane przez dorosłego samogłoski/sylaby. W etapie rozumienia dorosły wypowiada samogłoskę lub sylabę, a dziecko wskazuje ją lub podaje. Etap nazywania polega na samodzielnym odczytywaniu pokazanych samogłosek lub sylab przez dziecko.

Dla kogo przeznaczona jest metoda?

Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania® została opracowana tak, by każde dziecko, którego poziom intelektualny mieści się w granicach normy lub z nieznacznym obniżeniem sprawności intelektualnej, mogło nauczyć się czytać.

Nauka czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną przeznaczona jest dla wszystkich dzieci, ale najlepszy czas na naukę czytania to początek wieku przedszkolnego. Według prof. Cieszyńskiej opanowanie sztuki czytania przed pójściem do pierwszej klasy ułatwia dziecku odnalezienie się w nowej, niełatwej dla niego sytuacji, pozwala na skupienie się na innych zadaniach i wyzwaniach, które postawi przed nim szkoła oraz wpływa na pozytywny obraz własnej osoby.

Wczesna nauka czytania nie dotyczy jedyne dzieci zagrożonych dysleksją, ale też tych z opóźnionym rozwojem mowy. Według prof. Cieszyńskiej dziecko musi prawidłowo mówić, by mogło nauczyć się czytać ze zrozumieniem i prawidłowo pisać, by móc uczyć się języków obcych.

Źródło: Centrum Metody Krakowskiej